Mgr. M. Marculewicz podczas swojego wystąpienia.
Teza doktorska zawierała w sobie opis dwóch projektów naukowych. Pierwszy z nich badał naturę kwazarów o słabych liniach emisyjnych. Mgr Marculewicz wykonał m.in. pomiary mas supermasywnych czarnych dziur w centrach tych galaktyk. Wykazał, że masy czarnych dziur są niedoszacowywane, natomiast tempa akrecji są przeszacowywane w pomiarach powszechnie używanymi metodami. Obszar formowania szerokich linii emisyjnych ma natomiast geometrię elipsoidalną nie zaś sferycznie symetryczną. Drugi projekt dotyczył kwazra SDSS J110511.14+530806.7 wykazującego silną, globalną absorpcję. Za absorpcję tę odpowiedzialny byłby potężny wiatr dyskowy oraz obecność obłoku międzygalaktycznego, znajdującego się na linii widzenia.
Promotorem pracy był dr hab. Marek Nikołajuk, prof UwB. Rozprawę recenzowali:
Promotor pracy dr hab. M. Nikołajuk, prof. UwB przedstawiający sylwetkę kandydata.
Recenzenci pozytywnie przyjęli rozprawę doktorską, w wyniku czego Rada Nauki wnioskowała o nadanie tytułu doktora Panu Marculewiczowi. Gratulujemy!
(c) K.G.
W ramach naszego serwisu www stosujemy pliki cookies zapisywane na urządzeniu użytkownika w celu dostosowania zachowania serwisu do indywidualnych preferencji użytkownika oraz w celach statystycznych. Użytkownik ma możliwość samodzielnej zmiany ustawień dotyczących cookies w swojej przeglądarce internetowej. Więcej informacji można znaleźć w Polityce Prywatności Uniwersytetu w Białymstoku. Korzystając ze strony wyrażają Państwo zgodę na używanie plików cookies, zgodnie z ustawieniami przeglądarki.